Así é o último universo plástico de Juan Barreto. Un universo no que detrás dun paseo por Chelsea atopamos a serena placidez duns camiñantes; detrás dun raio de luz violeta, o recordo do seu amigo Granell; detrás das súas formas escultóricas, apracibles evocacións románticas; detrás dos frontispicios e columnas dos seus edificios, a metrópoles grega e romana por excelencia; detrás dunha cidade sen soño, o soño dunha cidade que esconde o misterio dos poderes históricos. E detrás de todo iso, Juan Barreto, un pintor entre a imaxinación e a beleza; pintor-poeta da sublime grandiosidade do mundo clásico, que ten a súa continuidade na desmesura monumental da urbe neoyorkina. Pero non só iso, pois o pintor sabe captar ademais a presenza humana que habita na súa memoria xunto á beleza arquitectónica da cidade. E, neste sentido, a súa obra constitúe tamén unha reflexión magnífica sobre o concepto e o tempo, a paisaxe e a veciñanza urbana que configura a identidade cosmopolita dos populares distritos de Bronx, Brooklyn, Manhattan, Queens e Staten Island.

Francisco López- Barxas