Menu
Formado como arquitecto no seu Montevideo natal e como arqueólogo en Francia, en 1976 chega a Barcelona e, un ano máis tarde, establécese de maneira definitiva en Eivissa onde na actualidade ten o seu taller. A súa irrupción no panorama artístico tivo lugar a comezos dos oitenta, iniciándose no ámbito da escultura en ferro baixo a figura tutelar de Julio González.
Sen deixar de lado o seu interese pola escultura e o tratamento plástico dos volumes, a partir da década de 1990 comezou a súa experimentación no terreo da pintura. A evolución das súas realizacións pictóricas que, nun primeiro momento encadraríanse nos orzamentos do Art Brut, acabaría desembocando nun interese pola colaxe dadaísta na liña dos traballos de Kurt Schwitters.
A comezos do século XXI, as Xeometrías cromáticas constitúen a concreción plástica da ampla bagaxe artística de Julio Bauzá. Estas derivan, por unha banda, das súas experiencias previas no ámbito da colaxe; tanto do que podería denominarse “colaxe clásica dadaísta” como das colaxes volumétricos caracterizados pola inclusión de pequenos volumes en superficie chegando mesmo á introdución de calados no plano pictórico.
Por outra banda, na base destas Xeometrías cromáticas subxace así mesmo o interese de Bauzá por un serialismo encadrado nos orzamentos do minimal que daría como resultado a realización en anos precedentes de obras cuxo leit motiv non era outro que os cubos de mármore, inseridos sobre o plano pictórico dotándoo dunha nova tridimensionalidad.
Como culminación destes intereses, as Xeometrías cromáticas, cuxo común denominador é a utilización de volumes cúbicos de madeira, permiten ao artista explorar un amplo abanico de posibilidades formais. Así, mediante a introdución de variacións na distribución espacial dos pequenos cubos, no tamaño ou cromatismo dos mesmos, é posible articular múltiples relacións dialógicas sobre o plano pictórico convertendo cada unha destas obras nun singular microcosmos xeométrico.
(Ana Vázquez Manassero).
