Menu
A obra de Mariana ten un forte contido social. Fálanos de vidas difíciles, e quere que nos fixemos nelas, que non pasemos de longo. Obríganos a mirar, pero sen acritude ( durez), de feito, e aínda que nos estea mostrando a miseria e a escaseza, sempre deixa unha porta aberta á beleza.
Os seus cadros son un retrato da diversidade humana e da vida cotiá. Isto apréciase na súa naturalidade: son reflexo do día a día. Neles, as propias persoas falan, contan a súa historia, feliz moitas veces, a pesar da súa pobreza.
Desde hai varios anos traballa baseándose na fotografía. Primeiro hai un labor de documentación, na maioría dos casos de primeira man, xa que a artista -e aquí radica a coherencia da súa obra- adoita decidir os temas que traballa tras unha convivencia prolongada coas persoas da súa obra. As imaxes obtidas son as principais protagonistas dos seus cadros. Mestúranse dunha maneira natural coa pintura. Grandes manchas que ocupan a totalidade da superficie e que complementan o discurso da fotografía. As figuras aparecen desde o fondo conceptual, a través do prisma focalizador do metacrilato, como unha lupa máxica que fai grandes ás persoas, ás súas vidas, ás súas historias, aos seus dramas.
A súa obra fálanos de realidades afastadas, África, Perú, e tamén de lugares próximos, Andalucía, Madrid. En todos os casos cóntannos historias cotiás que pasarían inadvertidas se non ela destacáseas coa súa visión aguda e atenta, para compartir as súas vivencias connosco.
As cores impactan desde o contraste, resaltan con forza e chaman poderosamente a atención do espectador, para demostrar que esas vidas que perfilan non son diferentes das nosas. É a súa contribución a esas realidades sociais. Descríbenolas coa súa arte, achegándonos a elas.
